Lush moet wel een van de populairste bad- en zeepjeswarenwinkel van het moment zijn. Ook ik ben meerdere malen verleid en heb er wat gekocht. Maar eigenlijk. Is het gewoon helemaal van de pot gerukt.
Het was een mooie dag: laatste verslagen ingeleverd en van alle deadlines verlost. Powernap gedaan. Eventjes shoppen. Toen kwam de Lush winkel in zicht, en ik bedacht me dat de Valentijnscollectie er waarschijnlijk zou liggen. Ik liep de lekker geurende winkel in, met Prince Charming in mijn vizier. Mijn eigen Prince Charming stond buiten te wachten, dus ik wilde niet te veel treuzelen. Ik pakte een 100 gram verpakking en liep naar de kassa. Een lieve caissière vertelde mij wat ik moest betalen:
ACHT. EURO. VIJFTIG.
Nog glimlachend en betalend denk ik: waarom betaal ik ACHT. EURO. VIJFTIG. voor 100 gram zeep? Waarom? Ik smeer het over m’n jiggly parts en het spoelt zo het doucheputje in. Ben ik helemaal gestoord geworden?
Ik wist van te voren al dat het ongeveer €8 ging kosten, ik was voorbereid op de prijs. Daar lag het niet aan. Het kwam gewoon even hard binnen. Het is zo’n mooie winkel, het ruikt lekker, je voelt je speciaal. Je voelt je goed bij je keuze en hebt -bewust of onbewust- het gevoel dat dit gaat bijdragen aan een stukje blijheid van je leven. Maar als je het even uit de context haalt, betaal je gewoon €8,50 voor een stuk zeep dat ook nog eens sneller over datum gaat dan normale zeep.
Als iemand op straat je zou vragen: wat zou je maximaal betalen voor een stuk zeep? Zou je dan een bedrag hoger dan €3 noemen? Mijn gierige ass in ieder geval niet. En toch heb ik een relatief godsvermogen aan een stuk zeep uitgegeven. Volgens mij ben ik gek aan het worden.
Lush is gewoon kei slim. De verpakking, de winkel, het getrainde personeel, de hele ervaring: alles eraan is ingericht om op je emoties en associaties in te spelen. Je koopt een ervaring en gevoel. Je koopt een stukje lifestyle, een stukje blijheid. Toevallig last ik laatst nog in een lesboek dat mensen -ongeacht hun inkomen- het meest uitgeven aan producten waar ze een emotionele associatie mee leggen. Daar speelt Lush mooi op in.
Want eerlijk gezegd word ik ook wel blij van dat belachelijk dure stukje zeep. Elke keer dat ik ermee douche denk ik toch een beetje aan de sfeer in die winkel. Die lekkere geur. Een stukje ontspanning. Douchen is nét iets leuker zo.
Dus ja, ik ben eigenlijk gestoord dat ik het doe. Blijkbaar is geluk toch een beetje te koop.
Wat is jouw favoriete product van Lush? Of loop je er met een boog omheen?