Stoppen met roken moet naast afvallen wel het grootste goede voornemen van het nieuwe jaar zijn. Toch ben ik er niet aan begonnen. ‘Waarom stop je niet gewoon?’ Hierom.
Ik weet nou eigenlijk niet wat ik een enger vooruitzicht vind: stug door blijven roken of de knoop doorhakken en echt gaan stoppen. De gevolgen en gezondheidsrisico’s die roken met zich mee brengt gaan me ook niet in de koude kleren zitten, hoor. En al dat geld dat ik vrijwillig aan de servicebalie van de Albert Heijn heb gedoneerd … Wat ik daar wel allemaal niet mee had kunnen doen.
Wanneer ik weer eens buiten adem de trap heb beklommen, op vakantie wil maar veel te arm ben, of buiten zit te paffen terwijl m’n zusje met d’r neus tegen het raam zit geplakt, op die momenten denk ik wel eens: had ik de moed maar. Helaas ligt het voor mij niet zo simpel. Voor geen enkele roker trouwens, want een verslaving is nou eenmaal lastig om vanaf te komen.
Naast gebrek aan discipline en doorzettingsvermogen hangt er nog iets vervelends aan het idee om te stoppen met roken. Ik vind het eng. Dat heeft 2 redenen. Ten eerste ben ik naast fysiek afhankelijk ook eigenlijk best emotioneel afhankelijk van roken. Sad but true. Je kan je vast voorstellen dat een angststoornis en gevoeligheid voor dipjes veel stress met zich mee brengt. Die sigaret, die een ander waarschijnlijk tot stinkend vergif bestempeld, helpt mij daar doorheen. Roken is een momentje voor mezelf, even rust, even de zuurheid wegpaffen. Even rustig buiten. En ja, ik ben me ervan bewust hoe sneu en verslaafd dat eigenlijk klinkt. Toch is het zo. Ik ben veel te bang om dat kwijt te raken. Ontspannen is al zo moeilijk, straks ben ik die enige halfbakken optie ook nog eens kwijt.
Dan is er nog iets waar ik ernstig verdrietig van word als ik erover nadenk. Ik heb als kind overgewicht gehad, ben 30 kg verloren, heb als tiener een tijdje zelfs enige eetproblematiek gehad. Nu zijn m’n gewicht en eetpatroon voor mijn doen al jaren in balans. Stoppen met roken zou daar verandering in brengen. Naast dat stoppen met roken je stofwisseling enigszins vertraagt, zie ik het ook zo gebeuren dat ik van emo-roken overstap naar emo-eten. Want ook al vereist 30 kg afvallen al aardig wat discipline, ZO veel discipline heb ik ook weer niet. Stoppen met roken én weer streng op eten moeten gaan letten. En ja, als ik ook maar 1 kilo aankom ga ik keihard janken. Want weer aankomen is nog steeds een van m’n grootste nachtmerries.
Qua gewicht ben ik namelijk best wel trots op wat ik bereikt én behouden heb. Nooit is het makkelijk geweest. Alles wat dat potentieel gaat verstoren vermijd ik nog erger dan augurken en olijven bij elkaar opgeteld (van die dingen ga ik kokhalzen).
Ik wil ook echt niet m’n hele leven blijven roken. Eigenlijk blijf ik het maar gewoon uitstellen tot ik een plan heb waar ik mee kan leven. Maar tot dan heb ik geen idee. Als je een caramelgetinte dame met drag queen geproportioneerde make-up en een capuchon op ziet roken, zwaai dan gezellig even.