Na jarenlang diëten, tellen en compenseren ben ik het zat. Al jaren worstel ik met een gebrek aan eetpatroon en helaas een bijbehorende getalletjesobsessie. Hoe dat kwam en hoe ik de eerste stapjes naar een gezonder en gelukkiger leven zet, deel ik in deze blog.
Een korte voorgeschiedenis
Veel mensen weten dit al, maar misschien is dit nieuw voor je: ik ben niet altijd ‘slank’ geweest. Als kind en in m’n vroege tienerjaren had ik flink overgewicht: ik ben zo’n 30 kilo afgevallen. En dat voor een meisje dat toen net 1.60 lang was.
De oorzaak was simpel en duidelijk: ik hield van eten. Veel te veel, en het liefst erg ongezond. Ik heb dat toen aangepakt door simpelweg minder gigantische porties te eten en gezondere keuzes te maken. Na een tijd (meer dan een jaar) waren de eerste 20-25 kilo’s verdwenen. Wat was ik trots!
Maar het was niet genoeg. Langzaam maar zeker kropen obsessieve, nare gedachtes m’n hoofd in. Zo ben ik de laatste kilootjes kwijtgeraakt op een manier die een lang, vervelend spoor heeft achtergelaten.
Op gewicht blijven werd een obsessie, die ik tot de dag van vandaag met me meedraag. 5 keer per dag op een weegschaal staan is geen uitzondering. Etentjes, snacks en wat lekkers eten is prima, maar moet genadeloos gecompenseerd worden door evenveel of minder voedsel te eten dan je aan de gemiddelde peuter zou geven.
Het omslagpunt
Ik kan je één ding zeggen: het maakt je ontzettend ongelukkig om in extreme mate met gewicht bezig te zijn. Of het nou gaat om afvallen, aankomen of op gewicht blijven: het vernietigt gewoon een gigantisch deel van je levensgenot.
Na een etentje of een feestelijke dag vol lekkers hangt er altijd een donkere wolk boven m’n hoofd: ik moet straks op de weegschaal staan. Elk overtollig grammetje moet gecontroleerd, gecompenseerd en eraf ge-dieet worden. Ik heb op mijn laatste vakantie zelfs een weegschaal meegenomen, waardoor ik aan het einde van een prachtige vakantiedag verdrietig in bed te kroop. Omdat de weegschaal een halve kilo boven het gewenste getalletje aangaf.
Ik ben het zat, en wil die gedachtes niet meer m’n leven laten overheersen. Wat ik wel wil? Geluk, genot en niet meer elk moment van de dag die zorgen. Maar zie zo’n vastgeroeste obsessie maar eens de deur uit te gooien.
Werken naar een normaal eetpatroon
Daarom heb ik een plannetje bedacht. De regels zijn simpel: elke dag gewone maaltijden eten en maximaal 1 keer per week wegen. Als ik ongezond gesnackt heb, mag ik daarna best een gezonde maaltijd kiezen, maar er moet wel een maaltijd weggewerkt worden. Geen dinner-skipping om maar snel naar het gewenste gewicht terug te keren.
Ik heb expres geen doelen in de vorm van gewicht of calorieën. Kom ik gaandeweg een paar kilo aan, dan is dat zo. Ook als het wat meer dan een paar blijkt. Ik zal dat waarschijnlijk erg moeilijk vinden, omdat ik me altijd vastgeklampt heb aan vaste getallen. Juist dáárom denk ik dat het nodig is om de obsessie met getalletjes los te kunnen laten. Wat het getal op de weegschaal zegt, bepaalt niet wie ik ben. Dat moet ik ook tegen mezelf blijven zeggen op lastige momenten.
Een etentje … zonder te compenseren?!
Ik ben nu een weekje op weg. Niet tussendoor op de weegschaal staan, eten wanneer ik trek hebt en geen maaltijden overslaan. Ik vond het al lastig, simpelweg omdat ik gewend ben mezelf een aantal keer per dag te wegen. Het voelt raar om iets dat je jarenlang doet opeens helemaal niet meer te doen. Eigenlijk is het een soort gewoonteverslaving waar ik van afkick.
En toen kwam … het etentje. Eerder betekende uit eten gaan dat ik dagen van tevoren minder at, na het etentje mezelf direct woog en de dagen erna compenseerde met een crashdieet. Dit keer at ik voor én na het etentje normale maaltijden, en had ik geen idee wat ik woog of hoeveel ik was ‘aangekomen’.
Het voelt bevrijdend en eng tegelijk. Aan de ene kant ben ik letterlijk bevrijd van gekke rekensommetjes en heftige dieetdagen, aan de andere kant is het eng om -heel cliché- de controle los te laten.
Maar ik weet waar ik het voor doe. Ik doe het om oprecht te kunnen genieten, zonder obsessieve gedachten die door m’n achterhoofd rollen. Om me niet zo veel zorgen te hoeven maken, of een domme sukkel te voelen omdat ik iets lekkers eet. Om niet met een traan van een weegschaal af te stappen, maar met een glimlach in het nu te leven. Ik doe het voor geluk.
Ik blijf de komende tijd updates schrijven over mijn pad naar een fysiek en mentaal gezond eetpatroon. Ben je tussendoor benieuwd? Je kan me ook volgen op Instagram (@matteshimmer).