Of ik kinderen haat? Nee, in tegendeel zelfs. Ik heb gewoon geen behoefte om mezelf voort te planten. Waarom? En wat voor reacties kom ik dan tegen? Daar ga ik het eens over hebben.
‘Wacht maar tot je eierstokken gaan rammelen’
Dit is 9 van de 10 keer de eerste reactie die ik krijg. Niet dat ik overal loop te prediken dat ik geen kinderen wil, maar blijkbaar heb ik een leeftijd bereikt waarbij dat steeds meer ter sprake komt. Ik denk dat ik al een jaar of 5 elke keer weer het eierstokkenverhaal aan moet horen. Nou, hier rammelt er helemaal niks.
Naast de ontbrekende moedergevoelens gaat het me ook eigenlijk niet zozeer om gevoel. De pijnlijke en lijfslopende bevalling maakt het ook niet beter. Er zijn 2 dingen die ik heel belangrijk vind voor mijn leven: vrijheid en mentale gezondheid. Ik heb vrij heftig en te veel te maken gehad met depressie en een angststoornis, en naast het feit dat dat genen zijn die ik zeker niet door wil geven biedt het ook niet echt een betrouwbare basis voor een ouder. Ik wil kunnen reizen, verhuizen of misschien gewoon eens niks doen wanneer ik wil. Één van de grootste en meest langdurige verantwoordelijkheden op aarde daarbij op je schouders nemen helpt daar niet echt bij, zacht gezegd.
Simpel gezegd lijkt het me sowieso niet een verstandig idee voor mij en heb ik de gevoelens ook gewoon niet.
“Wat als je later spijt krijgt? Wie gaat er voor je zorgen wanneer je oud bent?”
Ik zie het niet gebeuren dat ik spijt zou krijgen. Maar goed, stél, dat ik nou ouder ben met rammelende eierstokken maar m’n baarmoeder wil niet meer, wat dan? Dan heb ik alsnog liever spijt van geen kind nemen dan spijt van wél een kind nemen. Hoe sneu is het voor een kind als je moeder wilde dat ze je niet gekregen had? Vind ik niet oké. Dat risico gaan we niet nemen.
En wie voor me zorgt wanneer ik oud ben? Van AL het geld dat ik heb uitgespaard (zoek voor de gein maar eens een berekening op van wat een kind ongeveer kost) kan ik vast wel een bejaardenappartement met jacuzzi betalen. Dior zonnebril erbij. Leuke jongeman die m’n kleren komt strijken. Fabulous life.
Haat ik kinderen? Nee, ik vind ze best wel leuk. Wie vertelt je anders dat je er als een worst uitziet in die broek? Denk ik dat kinderen hebben één grote hel is? Nee, ik geloof ook wel dat er mooie kanten aan kunnen zitten. Alleen beleef ik dat anders. En wegen de nadelen een stuk zwaarder dan de voordelen. Maar da’s persoonlijk.
Zou jij kinderen willen? Of heb je ze al?