Soms moet je gewoon even zeiken. Dat lijkt me menselijk. Hoe gelukkig je ook bent, is er altijd wel een dingetje waar je je aan stoort. Zeiken is negatief? Nee hoor, als je het er even uit kan zeiken is het sneller uit je systeem. En soms is het achteraf gewoon heel grappig. Dat helpt je ook weer om te relativeren.
Misschien herken je je wel in een paar van mijn zeikpunten.
Bewijs dat je geen robot bent
Ik lees echt heel veel ander blogs, en reageer ook op aardig wat blogs. Dan is er 1 ding waar ik op een gegeven moment echt knettergek van word: Google captcha. Met die plaatjes. Ten eerste: NEE, ik ben geen robot. Ook niet opeens nadat ik al 50 keer heb aangegeven dat ik geen robot ben. Maar dan komt het: Klik op de wafels. Of de rivieren. Of de pick-up trucks. Wat een gedoe. Ik begrijp best dat je al blogger geen spam comments wilt, maar na een tijdje heb ik geen zin meer om de palmbomen en verkeersborden te zoeken.
Mensen die met hun mond dicht smakken
Hoe is dit mogelijk? Je zit lekker te eten. Opeens hoor je dat tergende en vieze geluid dat smakken oplevert. Op het moment dat ik mijn hoofd omdraai om er met een dodende blik iets van te zeggen, zie ik dat diegene met z’n mond dicht kauwt. HOE kan je zo veel geluid produceren met je mond dicht? Stooooooop.
Iets niet kunnen vinden
Op elk moment van de dag moet ik weten waar al mijn spullen zijn. Al m’n spullen hebben een vaste plaats, en zodra iets niet direct op die vaste plek te vinden is, slaan de stoppen door. In 10 seconden word ik bloedchagrijnig totdat ik het gevonden heb. En meestal blijk dan dat ik het gewoon zelf op een super rare plek neergezet heb. Sleutels in de koelkast, enzo.
Make-up
Ja, ook wat make-up betreft zijn er ergernissen. Bijvoorbeeld het moment dat ik uit m’n stoel op moet staan om m’n beautyblender nat te maken. Ik wil niet opstaaaaaaaaan.
Maar daar blijft het niet bij. Soms is timing een echte bitch. Niezen wanneer je net je mascara/eyeliner op hebt gedaan. M’n gezicht lijkt op een dalmatiër en ik kan weer opnieuw beginnen. #huilen
Het OV
Een rijbewijs of iets dergelijks heb ik niet, dus eigenlijk ben ik altijd afhankelijk van het OV. Tenzij ik een lift kan bietsen.
En dan kom je daar aan, op het trein- of busstation. Wachten op de volgende, want hee, de vorige heeft besloten om een minuut of een paar minuten eerder weg te rijden dan de bedoeling was. Sta je dan.
Het is vet druk. Er is bijna altijd wel een persoon in de buurt die het concept ‘douchen’ of ‘deodorant’ niet helemaal meegekregen heeft. Iedereen is net zo chagrijnig als jij. Natuurlijk is de volgende bus/trein weer te laat. Of hij rijdt gewoon helemaal niet. Want het maakt allemaal helemaal niet uit dat je een vervoersbewijs hebt gekocht en ergens op tijd moet zijn.
Dan is die bus of trein er eindelijk, ga je zitten. Fingers crossed dat er geen irritatie-opwekkend persoon naast je komt zitten. Maar duimen en hopen helpt niet. De ene keer is het iemand met een super stinkend bak voer, de andere keer is het iemand die denkt dat bellen (a.k.a. schreeuwen in een telefoon) de normaalste zaak van de wereld is. Wat een zwaar leven hebben we toch.
Ik zou echt nog uren door kunnen gaan, maar dan wordt het allemaal zo lang. Ik ben ook wel erg benieuwd wat jullie te zeiken hebben! Vandaag en hier mag het. Gooi het eruit! Dat lucht op.
Herken je je in één van deze punten? Waar wil jij heel graag eventjes over zeiken?